vrijdag 12 december 2014

... en laat je innerlijke kind groeien

Het heeft lange tijd geduurd voordat ik mijn kwetsbaarheid durfde toe te laten in mijn leven, mijn werk en in het contact met mensen. Als het moeilijk wordt, heb ik nog steeds de neiging om een scherm op te trekken, om door te werken, en te doen alsof alles goed gaat. En daarmee wordt mijn gevoelige kant steeds weggedrukt.

Deze week tijdens het dansen gebeurde er echter iets heel bijzonders. In de eerste fasen van de dans, voelde ik nog dat ik mijn gevoeligheid en kwetsbaarheid onderdrukte. Maar tijdens het dansen kwam er meer vrijheid. En het was alsof mijn innerlijke kind naar boven kwam. Ik kon letterlijk het kind in mijn handen houden. Ik had de neiging om het af te schermen, om het te beschermen tegen de andere dansers, die soms aardig wild waren. Maar ik was blij dat mijn innerlijke kind zo duidelijk aanwezig was, dat het voor mij voelbaar was, dat ik er niet meer om heen kon, dat het zich wilde laten zien.




Na een tijdje zo gedanst te hebben, in volle aandacht voor mijn innerlijke kind, veranderde de muziek, en wilde ik mijn armen spreiden. Maar dan zou ik het kind niet meer kunnen afschermen... Toch spreidde ik geleidelijk mijn armen en wat gebeurde: Het kind groeide en groeide, en werd groter dan ikzelf, totdat het wel 2 of 3 keer groter was dan ik. Het had qua vorm nog steeds de vorm van een kind van 2-3 jaar, maar het stond naast me en was veel groter. Nu draaiden de rollen om, en kon het mij beschermen, en ik voelde dat ik nog veel van het kind kon leren. En dat ik op zijn innerlijke, authentieke kracht kon vertrouwen.

En ik besef nu ook dat het in de praktijk ook zo voelt: Als ik mijn kwetsbaarheid er laat zijn, dan voel ik me zoveel krachtiger, dan wanneer ik maar hard blijf doorwerken. Dit kind heeft zoveel kracht. het vraagt alleen om toegelaten te worden, om er te mogen zijn, en dat alleen geeft mij alle kracht die ik nodig heb om mijn leven te leiden zoals ik dat wil ...